Jeden z pierwszych biskupów Antiochii; piastował ten urząd najprawdopodobniej w latach 70-107, jako kolejny następca świętego Piotra. Były to dla chrześcijan czasy niespokojne, rozpoczęły się wówczas ich prześladowania przez cesarza Trajana. Święty Ignacy jako przedstawiciel wspólnoty został skazany przez namiestnika prowincji syryjskiej na śmierć przez rzucenie na pożarcie dzikim zwierzętom na arenie w Rzymie. Długa podróż drogą lądową i morską do stolicy cesarstwa okazała się dla biskupa tyleż wyczerpująca co owocna, gdyż właśnie wtedy powstało siedem listów świętego: do Efezjan, Magnezjan, Rzymian i Trallian, a także Filadelfian, mieszkańców Smyrny oraz świętego Polikarpa, ówczesnego biskupa tego miasta. Listy zachowały się aż do czasów dzisiejszych i stanowią cenne źródło informacji na temat wiary chrześcijan pierwszych wieków, a także tchną pełnym entuzjazmu duchem tych, którzy spodziewali się rychłego końca tego świata. Biskup Antiochii podkreśla w nich szczególnie znaczenie jedności Kościoła pod przewodnictwem Kościoła rzymskiego; podejmuje także kwestię Osoby Chrystusa, jako prawdziwego Boga i prawdziwego człowieka – przeciw pierwszym herezjom: adopcjanizmowi i doketyzmowi.

Monika Buszko