„Trójca Święta”

Pismo Święte podkreśla ogromną rolę Ducha Świętego w objawianiu prawdy o Trójcy Świętej. Nowy Testament przekonuje, że tylko ten może przyjąć objawienie, kogo Duch przekształci na obraz Syna. Poznanie Trójcy jest więc ściśle powiązane z działaniem Ducha, który sprawia, że człowiek staje się podobny do Syna Bożego. Przemiana ta zostanie doprowadzona do końca dopiero po śmierci, w zmartwychwstaniu. Dopiero więc, gdy stanie się z Bogiem „twarzą w twarz”, Imię Boga zostanie przez nas w pełni rozpoznane.

Można więc wysnuć z tego dwa wnioski:

1. Nie powinno się mówić o tajemnicy Trójcy jako o jakimś przedmiocie, który można byłoby postawić naprzeciwko siebie i poznać. Wierzący może mówić o Bogu na tyle, na ile Bóg go poznaje i przekształca. Poznawać Boga, to najpierw pozwolić Bogu znać i przekształcać siebie. W taki sposób wyjaśnia się, dlaczego dyskurs o Bogu w Biblii jest tak ściśle związany z dyskursem o człowieku zbawionym: każde słowo o Bogu jest zakorzenione w doświadczeniu człowieka pochwyconego przez Boga. Jest słowem o Bogu na podstawie tego, co Bóg czyni dla niego, co w nim urzeczywistnia.
2. Ponieważ wierzący zna Boga w stopniu, w którym Bóg go przekształca, trzeba zgodzić się, że wszelka teologia trynitarna będzie zawsze z konieczności niedokończona, prowizoryczna. Jej zakończeniem może być tylko Paruzja, gdy Trójca Święta zajaśnieje w całej swojej prawdzie.

Z tej racji, że Duch Święty odgrywa tak niezastąpioną rolę w nauce o Bogu, koniecznie trzeba przyjrzeć się teraz bliżej nowotestamentowej nauce o Trzeciej Osobie Trójcy Świętej.

Michał Paluch OP