Św. Tomasz urodził się w 1224/1225 roku w Królestwie Neapolu, w zamku Roccasecca w hrabstwie Akwinu. Jako najmłodszy z siedmiorga dzieci w szlacheckiej rodzinie, został przeznaczony do kariery kościelnej, do roli przeora opactwa na Monte Cassino, gdzie w piątym roku życia rozpoczął naukę jako benedyktyński oblat. Po wypędzeniu benedyktynów z klasztoru przez ekskomunikowanego Fryderyka II, Tomasz rozpoczął studia filozoficzne na Uniwersytecie w Neapolu, a po ich ukończeniu, w wieku 19 lat (czyli w 1244 r.), wstąpił do młodego wówczas Zakonu Św. Dominika. Mimo przeszkód ze strony rodziny (został przez nią porwany i uwięziony), Tomasz wytrwał w swoim postanowieniu i jako dominikanin kontynuował studia w Paryżu (w latach 1245-1248) i w Kolonii (w latach 1248-1252), pod okiem św. Alberta Wielkiego.

Św. Tomasz rozpoczął swoją karierę naukową w Paryżu, następnie przeniósł się do Włoch, by w 1269 r. powrócić na Uniwersytet Paryski i ponownie objąć katedrę dla obcokrajowców, którą zarządzał do 1272 r.

Pod koniec swojego życia doświadczał wielkich mistycznych przeżyć. Zmarł 7 marca 1274 r. w klasztorze Fosanova, w drodze na II Sobór Lyoński.

Dzięki swojej miłości do Kościoła i Zakonu, długiemu okresowi studiów, dogłębnej znajomości Pisma Świętego i Tradycji Ojców Kościoła, ogromnej swobodzie w myślowej spekulacji oraz ciężkiej pracy, niepozwalającej mu na marnowanie czasu, zostawił po sobie spuściznę obejmującą filozoficzne i teologiczne syntezy o niezwykłej wartości. Wśród najważniejszych dzieł Doktora Anielskiego należy wymienić: Summę contra gentiles, Kwestie dyskutowane, Komentarz do „Sentencji” Piotra Lombarda, Summę teologiczną oraz komentarze do ksiąg Pisma Świętego.

Zofia Tylutki

• Illanes JL, Saranyana JI, Święty Tomasz z Akwinu [w:] Historia teologii, Wydawnictwo M, Kraków, s.104-115.