Choć obecnie znany jest przede wszystkim jako 265. papież, Joseph Ratzinger już wcześniej, przez ponad pół wieku pracy naukowej, zdobył pozycję jednego z najbardziej liczących się współczesnych teologów. Wykładał na uniwersytetach w Bonn, Münster, Tybindze i Ratyzbonie; brał udział w obradach II Soboru Watykańskiego jako peritus (oficjalny doradca); był także współzałożycielem – wraz z m.in. Henri de Lubackiem i Hansem Ursem von Balthasarem – czasopisma Communio, które do dziś pozostaje jednym z wiodących periodyków katolickich. W 1977 r. został mianowany arcybiskupem Monachium i Fryzyngi, piastował jednak tę funkcję tylko kilka lat – już w 1981 r. został bowiem powołany przez Jana Pawła II na stanowisko prefekta Kongregacji Nauki Wiary, które zajmował aż do 2005 r. Również z nadania Jana Pawła II, był przewodniczącym Komisji odpowiedzialnej za przygotowanie i wydanie posoborowego, aktualnie obowiązującego Katechizmu Kościoła Katolickiego. Działalności naukowej i teologicznej nie zaprzestał zresztą i po objęciu biskupstwa Rzymu, nadal publikując zarówno nowe teksty, jak i nadzorując wydanie swych wcześniejszych dzieł w wielotomowej serii Opera omnia. Po rezygnacji z urzędu papieża, wycofał się z życia publicznego i zamieszkał w klasztorze Mater Ecclesiae, znajdującym się w Ogrodach Watykańskich.

Eliza Litak